Powrót do wspomnień.

Zanim przystąpię ( BP ) do meritum związanego z dzisiejszym dniem, pozwolę sobie zacytować fragment moich wspomnień ( "Powroty cz.I " ) :

" W szkolnych zajęciach, doszedł nowy przedmiot, jakim była fizyka, a nauczycielem był Pan M, ( ten, co najczęściej karnie zadawał mi wielokrotne przepisywanie regulaminu uczniowskiego ).

Zważywszy, że przedmiot ów był „miodem na me serce „ większych pretensji o to nie miałem, tym bardziej, że zaproponował utworzenie kółka radiotechnicznego, na które natychmiast z Janem się zapisaliśmy.

Okazało się, że „kółko” to zbyt eufemistyczna nazwa, bowiem zapisało się do niego tylko nas dwóch, a spotykaliśmy się w służbowym, skromnym mieszkanku naszego nauczyciela, na ul.Struga.

Nie wiem skąd, ale nasz „mistrz” posiadał znaczną ilość poniemieckich odbiorników

( podejrzewałem, że był to „spadek” po jakimś tutejszym, przedwojennym warsztacie radiowym ).

Za jakieś niewielkie pieniądze, mogłem od niego nabyć takie radio i pod belfrowskim okiem uruchamiać.

To były pierwsze lampowe odbiorniki w jakich posiadanie wszedłem i własnoręcznie doprowadziłem do sprawności.

Co prawda nie były to jakieś nadzwyczajności, a wręcz jedne z najprostszych modeli.

Z racji roli jakie odgrywały w czasach faszystowskich, opatrzone zostały przez historię nazwą „naziradio”.

W każdym razie dwoma z takich odbiorników ( grającymi, a jakże ) jako młody w tym czasie radioamator mogłem się w swym dorobku poszczycić.

Teraz stanowią kolekcjonerski rarytas w mych zbiorach, przypominając o początkach wielkiej przygody z radiotechniką.

Uczęszczając na „kółko”, miałem możliwość poznania w działaniu, urządzenia do zapisu dźwięku na taśmie magnetycznej, czyli magnetofonu.

Nie był to jeszcze magnetofon w powszechnie znanej formie.

Była to taka NRD-owska przystawka, współpracująca z gramofonem elektrycznym, niemniej fascynowała mnie niezmiernie, bo na te lata była to nowość, a ja mogłem namacalnie poznawać nowe rozwiązania techniczne. "

I właśnie dopiero teraz nabyliśmy na aukcji taką przystawkę ( " TONI " , produkcji DDR, z 1955 roku), a przesyłka przyszła dzisiaj.

Dla mnie ( BP ) bardzo wzruszająca chwila.

Przystawka i mikrofon wykonane z pięknego bakelitu, o mozaikowej fakturze ( nazywanej przez Krysię salcesonikiem -:).
Oboje jesteśmy bakelitomanami, więc poza nowością techniczną w naszych zbiorach, doszedł jeszcze " bakelitomański " eksponat.

Choć do pełnego uruchomienia jeszcze trochę pracy, to wybraliśmy już gramofon z którym będzie współpracować ( koniecznie z obudową bakelitową ).

Niestety brak jest w komplecie zasilacza, który musimy zmajstrować, ale to już drobiazg.
Ważne, że przystawka jest w bardzo dobrym stanie, a niebawem zaprezentujemy ją w pełnej krasie i działaniu.