Phono - Super c.d.

Prace trwają, jednakowoż na pół gwizdka, bowiem Krysię zmógł ów straszny wirus i musi leczyć się w domowych pieleszach.

Nordmende Phono-Super 57.

Trafiło nam się do "przywrócenia świetności" radio Nordmende Phono - Super 57, z lat 1956/57. Obecny stan - jak na zdjęciach, ale rokuje nadzieję. Jak uporamy się z pracami, nie omieszkamy zamieścić w pełnym blasku na blogu.

Moment of memories.

Jeszcze chwila wspomnień z lat 1924, 1925.

1924,1925 rok.

Dawno, dawno temu, Radjo - Amator donosił:

Publikowane w Radioamatorze AD 1958.

Uwaga: Aby powiększyć zdjęcia na blogu, należy w nie kliknąć. Po wyświetleniu się zdjęcia w nowym oknie, klikając w zdjęcie można uzyskać dalsze powiększenie, klikając ponownie - powrót do normalnego rozmiaru, klikając "wstecz", powrót do bloga.

Przeziębienie i wzruszenie .

Ostatnimi dniami pogoda raczej kiepska, a na dodatek zainfekowałem się ( BP ) jakąś para-grypą. Wygrzewając się w domu, spędzam więcej czasu przy kompie. Poszukując "korzeni" - tym razem Radioamatorów z odległych lat 50-tych minionego stulecia, natrafiłem na prawdziwy skarb. Pod adresem :

http://chomikuj.pl/george6

znalazłem roczniki "RADIO", "RADIO-AMATOR", "RADIOAMATOR", "RADIOELEKTRONIK" od 1946 roku do 1992. Uczta !!! A już wzruszenie było absolutne, gdy w roczniku 1952, znalazłem artykuł zawierający opis mego pierwszego detektora, jaki w/g niego zmontowałem.

Pozwolę sobie uzupełnić posta fragmentem moich ( spisanych ) wspomnień:

" Za sprawą mego kuzyna Tadzia z Jeleniej Góry, wszedłem w okresowe posiadanie przedwojennego kryształkowego odbiornika radiowego. Dla niewtajemniczonych powiem, że były to najprostsze odbiorniki z początków rozwoju tej tak bliskiej mi dziedziny techniki. Nie potrzebowały zasilania, odbiór odbywał się za pomocą słuchawek, a wyszukiwania punktu detekcji sygnału dokonywało się na krysztale galeny. Za sprawą prostoty konstrukcyjnej ( a w ślad za tym ceny ), były niezwykle popularne w okresie przedwojennym. Do odbioru wymagały jednak długiej, wysoko zawieszonej anteny i uziemienia. Zainstalowanie takiej anteny było więc kolejnym wyzwaniem. Na szczęście w piwnicy spoczywał spory jeszcze zapas drutu z odzysku ( ten gruby, o średnicy 1,5 mm ). Na dachu odnalazłem pozostałe z dawnych czasów izolatory i inne elementy mocowania anteny, będące pozostałością z przedwojennych czasów. To było znaczne ułatwienie. Z pomocą Janka przerzuciliśmy drut z dachu na przeciwległy kraniec placyku-skweru. Teraz wystarczyło wspiąć się na najwyższą brzozę i zgodnie ze sztuką ( przez izolatory ),solidnie przytwierdzić go do pnia na piętnastometrowej wysokości. Jeszcze tylko z dachu na dół, do okna „zimnego” pokoju i........ stałem się właścicielem pięćdziesięciometrowej anteny. Taka antena, wraz z uziemieniem podłączonym do resztek kaloryfera ( „zimny pokój „ :-), gwarantowała znakomite warunki odbioru. Radyjko ożyło. Leżąc na swoim siennikowym posłaniu mogłem do późnych godzin nocnych wsłuchiwać się w sygnały i audycje wypełniające eter. Trochę martwiła mnie perspektywa zwrotu Tadziowi pożyczonego detektorka, ale decyzja już zapadła. Musiałem skonstruować własny ! I tak się stało. Opisów w dostępnej literaturze było sporo, więc po miesiącu uruchamiałem swój własny odbiornik kryształkowy, i to o znacznie lepszych parametrach. Mam świadomość, że dla niektórych czytających, opisywane wydarzenia mogą być nudne i obarczone naiwnym zabarwieniem, ale dla mnie był to świat budzących się poważnych zainteresowań.Miałem wówczas 11 lat, a dziedzina radiotechniki dla przeciętnego Kowalskiego stanowiła wówczas wiedzę tajemną. " - " POWROTY " - cz I :

http://www.przeklej.pl/plik/powroty-cz-i-doc-0020848l256n

CONCERTON L22, c.d.

Wracając jeszcze do poprzedniego posta, w trakcie poszukiwań ( za sprawą znajomego ), otrzymaliśmy zdjęcia podobnego modelu, czterolampowego. Niestety trudno nam określić jaki to model ??? Pełna dokumentacja jest w tej sprawie mizerna -:(

Concerton L22 ( Stern & Stern ), Szwecja, 1931 rok.

Miniony tydzień poświęciliśmy odbiornikowi Stern&Stern, który w naszej kolekcji nie do końca był zdefiniowany co do daty i innych danych producenta. Znaleźliśmy dane w radiomuseum.org, choć pod nazwą Concerton ( Conserton ) typ L22. Niestety nie wszystkie dane są tam rzetelne. Podano, że jest to odbiornik dwulampowy ( ? ), REN 1821 ( ??? ), RES 164. Zasilanie żarzenia jest w odbioniku 4V/AC, a lampa REN 1821 posiada żarzenie 20V/DC ??? Coś tu nie gra. W naszym radiu zainstalowane są lampy: REN 904, RES 164 i RGN 354. Data produkcji to 1931 rok. W oryginale odbiornik zasilany był napięciem 120 V/AC. W naszym, trafo sieciowy był uszkodzony i w takim stanie, że zastąpiliśmy je innym, podobnym, ale z uzwojeniem pierwotnym na 220V.

A tu dokumentalny filmik z ubiegłego tygodnia:

http://www.youtube.com/watch?v=QPE1veMCdjU

Telefunken " WIKING " 125 WLk ( lata 1933 - 35 )

Stał sobie kilka lat na półce, uruchomiony i odrestaurowany ( na miarę możliwości ). Jak to bywa, gdy chcieliśmy go posłuchać, okazało się, że nie działa -:( Przyczyna była banalna, ot puściło lutowanie jednej końcówki cewki. Skoro już go rozebraliśmy, to to i owo jeszcze poprawiliśmy, a działanie udokumentowaliśmy na filmiku.

Barbarzyństwo i rzeź !!! -:(((

Rosły sobie na skraju naszej posesji stare, malownicze brzozy.

To na nich uwijały się sikorki, dzięcioły i innych ptaków moc.

Niestety komuś to przeszkadzało.